3 chinezen, 2 Duitsers en een hollander..

Nee het is niet het begin van een geniale mop, maar het begin van de vijf uur durende busrit naar Phnom Penh in het zuiden van Cambodja. Aan het begin van de busrit moest ik al plassen, dus feest alom.

Ergens halverwege stoppen we bij een wegrestaurant waar ik, zonder al te veel na te denken, dankbaar gebruik maak van iets wat wat weg heeft van een wc. Naderhand zet ik mijn vrees opzij en spreek het Duitse stel aan. Al snel raken we aan de praat over de verwonderingen en hilarische kanten van Cambodja. Toch wel fijn om weer even te praten en dat langer dan een zin.

Eenmaal in Phnom Penh aangekomen moet ik tot de trieste conclusie komen dat Siem Reap toch wel een stuk idyllischer oogt. De straten van Phnom Penh zijn vol van zwerfkinderen, tuctucs en ander geluid en stank producerend verkeer. Ik besluit een bezoek aan het nationaal museum en het koninklijk paleis af te leggen.

Wist je trouwens dat de koning van Cambodja een slanke versie van Uncle Fester is met dito wenkbrauwen? Google t maar:)

Naast het paleis en het museum ben ik, kwam ik gedurende de dag tot de conclusie, schijnbaar een enorme kermisattractie. Dit weer, weet ik inmiddels, is niet zo best voor m'n imago: statisch haar, glimmende en rode kop, slenter de slenter. Stel je voor: een overspannen tante sidonia mét opvliegers. Mensen die wel charmant op vakantiefoto's staan: sterf! Nu weten ze hier natuurlijk niet hoe tante sidonia eruit ziet, maar vanaf nu dus wel. Ik sier minimaal tien vakantiefoto's en toen zelfs de monniken met mij op de foto wilden, was het tijd om de rust op te zoeken.

Hier op het balkonnetje van mijn hotelkamer dringt het tot me door: morgen ga ik dan eindelijk naar Takeo, de commune waar ik les ga geven. Na luttele nachtmerries over bizar grote insecten en dito slangen die het toch echt allemaal op mij gemunt hadden, moet ik er toch echt aan geloven. Gewapend met deet, tijgerbalsem en dikke sokken ga ik maar...het avontuur tegemoet.