50 schades of Lima
Door: Auk
Blijf op de hoogte en volg Auk
23 Juni 2017 | Peru, Lima
Heel even zou je vergeten dat het eerder donker is in Peru. Waar in Nijmegen de zon pas rond tien uur in de Waal zakt; zegt el sol in Peru om vijf uur al Adios!
Tijdens de taxirit naar ons hotel kwamen we er pijnlijk achter dat drie maanden duolingo ons niet verder ging helpen. Twee jaar Spaans op de middelbare school resulteren in het kunnen bestellen van een kilo niet erg groene tomaten; een skill waar je in de taxi niet perse verder mee komt. In koor zeggen Tim en ik: Si! Maar goed, de taxichauffeur stelde dan ook alleen gesloten vragen.
Wat was onze eerste indruk van Lima? Grijs, grijs en nog eens grijs. Waarom je er een boon naar zou vernoemen; Joost mag het weten. Waar de Peruanen hun auto wassen zoals een Thai z'n olifant, ligt het vastgoed er verwaarloosd bij. Net wanneer je de grijze massa om je heen begint te accepteren zie je kleur. Oranje bloemen steken fel af tegen de betonnen jungle. En wat je aan had gezien voor een dikke mot, blijkt een kolibrie. Met duizenden vleugelslagen per seconde drinkt hij nectar uit de bloem. Bijzonder.
Een busrit naar het centrum levert gemengde gevoelens op. Klem zitten in dergelijk blik heeft vast de inspiratie opgeleverd tot wat wij nu sardientjes noemen. Het verkeer is wat je ervan zou verwachten: luid en druk. De Peruanen kleuren duidelijk buiten de lijntjes en waarom ook niet? Je niet aan de verkeersregels houden is toch ook veel leuker? Ik vraag me af of de Nederlandse verkeerskundigen dit bedoelen met de shared space gedachte...
In het historische centrum komen we tot de ontdekking dat Lima ook prachtig kan zijn. Bij alles wat mooi is, vragen wij ons ietwat vooringenomen af: zou dit Europees zijn? In het pisco museum drinken we Peru's trots: een pisco sour (red: vandaar de naam van het museum). Waar ik een shotje met slagroom, ala het appeltaartshotje bij Café de Fiets, had verwacht, was het een soort cocktail. Er zijn maar liefst vier Peruanen voor nodig om 'm te maken: een soort witte wijn (Tim vond van niet) met een cappuccinokraagje. Muy bien.
Inmiddels zijn we onderweg naar Ica; de grootste zandbak van Peru. Met emmer en schepje onder de arm: we zijn er klaar voor!
-
23 Juni 2017 - 22:44
Gert-Jan:
Leuk hoor, lekker leesbaar en om mee te beleven :) Have fun! -
23 Juni 2017 - 23:09
Dick:
Zo te zien vermaken jullie je wel. Leuk om jullie te volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley